‘Hareket Eden Herşeyi Öldür’ Bölüm 13

Hastane yığıntılarının arasında canlı insan ararken görüllülerimizden bir kaçını kaybettik.

Oca 6, 2025

“TOZLAŞAN KURBANLAR: ELUZACİD’İN KORKUNÇ SIRRI”

Hastanenin karanlık koridorlarında ilerlerken, bir çığlık duyduk. Yaralı bir adam enkazın altında kıvranıyordu. Hızla taş blokları kaldırıp onu çıkardık. Yüzündeki ifade hem acı doluydu hem de… tuhaf bir şekilde huzurlu.

“Teşekkür ederim,” diye hırıldadı. “Ama… çok geç kaldınız.”

Aniden gözleri tamamen siyaha döndü. Avva geri çekilirken, adamın derisinin kristalimsi pullarla kaplandığını gördük.

“Tanrım! O da dönüşüyor!” diye bağırdı Ocean.

Manyetik silahımızı doğrulttuğumuz anda, gökyüzünden yeşil bir şimşek çaktı.

ELUZACİD YAĞMURU BAŞLIYOR

“KALKANLAR!” diye haykırdı John.

Hepimiz birbirimize yapışarak, koruyucu kalkanlarımızı açtık. Dışarıda, yağan yeşil damlalar betonu eritirken, dönüşen adam çığlık atmaya başladı:

“GÖRÜYOR MUSUNUZ? BİZ SADECE… EVE DÖNÜYORUZ!”

Bir ışık patlamasıyla vücudu toz bulutuna dönüştü ve gökyüzündeki dev gemiye doğru süzüldü.

HELİKOPTERDEKİ ŞOK

Sığınağa dönerken helikopterin içindeki sessizlik boğucuydu. Avva’nın titreyen sesiyle irkildim:

“O adam… Eva’nın söylediği gibi ‘eve dönüyordu’… Bu bir tesadüf olamaz!”

John, pilotun kolunu sımsıkı kavramıştı:
“Profesör Danny’nin dediği doğruymuş. Onlar insanları öldürmüyor… GERİ DÖNÜŞTÜRÜYOR!”

SIRLARLA DOLU LABORATUVAR

Sığınağa varır varmaz doğruca laboratuvara koştuk. Profesör Danny, Eva’nın çizimlerini incelemekteydi.

“Bakın!” diye bağırdı, mikroskobun altındaki slaytı göstererek. “Eluzacid’in içinde… DNA iplikçikleri var! Bu bir yağmur değil, bir NAKİL SİSTEMİ!”

Olive’in yüzü bembeyaz oldu:
“Yani o gemidekiler… insan DNA’sını topluyorlar? Neden?”

Profesör Danny’nin gözleri genişledi:
“Belki de… BİZ onlarız. Belki de bu bir istila değil, kayıp parçalarını geri alma çabası.”