‘Hareket Eden Herşeyi Öldür.’ Bölüm 12

Artık yeni bir görev ve yeni gönüllüler ile insan bulma ve kurtarma oparesyonu başladı.

Oca 5, 2025

“Ölümün Gölgesinde: Son Kurtarma Operasyonu”

Sığınağın buz gibi odalarında sabahın ilk ışıklarıyla uyandık. Isıtma sistemleri yetersizdi, ancak bugün bunun önemi yoktu. Çünkü bugün, ölümle dans edeceğimiz gündü.

Laboratuvarda toplandığımızda, John’un etrafında yeni yüzler vardı. Daha fazla gönüllü. Daha fazla umut.

“Bugün New York’un kalbine gidiyoruz!” diye haykırdı John, elindeki haritayı masaya yayarak. “Hastaneler, FBI binası, polis karakolları… Hayatta kalan herkesi bulacağız!”

Silahlar ve Kalkanlar: Hayatta Kalma Ekipmanları

John, manyetik dalga silahını havaya kaldırdı:
“Bu, mutasyona uğramış canlıları sersemletmek için. Ateş edin ve KAÇIN! Unutmayın, sadece zaman kazandırıyor.”

Sonra kafalarımıza taktığımız çelik kalkanları gösterdi:
“Gökyüzünden Eluzacid yağdığını görürseniz, HEMEN bunu açın ve sığınak bulun. Bir DAMLA bile cildinize değerse… sonunuz gelmiş demektir.”

Helikopter ve Son Hazırlıklar

Dev helikoptere binerken Randy’nin yüzündeki tereddütü fark ettim.
“Geri dönemeyebiliriz,” dedim sessizce.
“Biliyorum,” diye yanıt verdi, yumruklarını sıkarak. “Ama oturup bekleyemem.”

Profesör Danny son bir uyarı yaptı:
“Gökyüzündeki o dev gemi, tüm elektroniği felç ediyor. Sadece telsizler çalışıyor. Ve unutmayın… bu şey sadece İNSANLARI hedef alıyor. Nedenini hala bilmiyoruz.”

New York’un Enkazları Arasında

Hastanenin yarı yıkılmış girişinde, kanlı el izleri ve parçalanmış sedyeler vardı. Ocean, titreyen eliyle duvardaki bir yazıyı gösterdi:
“KURTULUN! ONLAR GELİYOR!”

Aniden, üst katlardan çığlıklar duyuldu.
“Yaşıyorlar!” diye bağırdı Avva, merdivenlere koşarken.

Karanlık koridorda ilerlerken, tuhaf bir ses duyduk. Tıkırtılar… sürünme sesleri…
“Işıkları söndürün!” diye fısıldadı John.

İlk Karşılaşma

Kırmızı acil durum ışığı altında, insan şeklinde ama… tuhaf bir şey gördük.

Gözleri tamamen siyahtı.
Derisi kristalimsi pullarla kaplıydı.
Ve bize doğru… gülümsüyordu.

“Tanrım…” diye inledi Olive, silahını doğrultarak. “Bu artık insan değil!”

Kaçış ve Keşif

Manyetik silahımızı ateşleyerek kaçtık. Koşarken, duvarda garip bir sembol gördüm:
“Bu… Eva’nın çizdiği şey!” diye haykırdım Avva’ya.

John telsizden bağırdı:
“Tüm ekipler dikkat! Hastanede melezler var! İnsan ve… başka bir şeyin karışımı!”

Dönüş Yok

Helikoptere doğru koşarken, gökyüzünden yeşil bir ışık hüzmesi indiğini gördük.
“Eluzacid yağıyor!” diye uyardı Randy. “Kalkanlarınızı açın!”

Son anda helikoptere atladık. Aşağıda, eriyen betonların içinde çırpınan o şeyleri gördük.

John pilotun koluna yapıştı:
“FBI binasına gidiyoruz. Orada daha fazla cevap olabilir.”

Avva’nın gözlerindeki korkuya baktım. Eva’nın çizimleri… hastanedeki sembol… melezler…

Acaba insanlık olarak asıl suçumuz neydi?