Saygının ve Sevginin Çerçevesi değişmiş…
Andımız kaldırılmalı ve söylenmemeli mi? Peki sebebi nedir?
Hani gündem de andımız vardı, kaldırılmış idi de şimdi ise tekrar getirilmek isteniyor gibi…Nedir insanların insanlardan istedikleri? Neden kaldırıldı neden yeniden getirilmek isteniyor.
Hani bir sistem yoktu? Sistem vardı ise neden önceden müdahale etmediniz? Sistem yok ise ne istiyorsunuz andımızdan? Neden kaldırdınız ve neden geri getirilmek isteniyor o zaman?
Demek ki önceden bir senaryo yazılmış. Ve bu senaryonun ne kadar büyük olduğu kimleri kapsadığı açıklanmamış. Çünkü film oynanır iken herkes sahnede idi bizler ise seyirci idik. Bazen sahneye davet edildik ve dalga geçildi. Hatta geleceğimizle oynandı.
Bir düzen kurulmuş ki önceden, bir kaldır bir geri getir mücadelesi içerisindeyiz.
Ya bu oyunları bizim dışımızda oynasanız olmaz mı? Vatandaşı unutun. Kendi aranızda her türlü senaryoru yazıp oynayın. Niye bizi karıştırıyorsunuz.
Neden çocukları oyunlarınıza alet ediyorsunuz da onların gelecekleri ile oynuyorsunuz.
Sizdiniz bize okulda saygıyı ve sevgiyi öğreten onu açan ve anlamlara boğan. Ne oldu? Şimdi saygının ve sevginin çerçevesi mi değişti? Evet değişti maalesef çok daraltınız. Sevgisizliği ve saygısızlığı nerede ise gerçek özgürlük diye tanımlayacaksınız.
Şu andımızı bir açın, açın da biz de görelim neleri kapsıyor da bir takım insanları rahatsız ediyor. Veya bizim bilmediğiniz bir anlam ifadesi mi var? Yoksa birileri kasıtlı olarak bilinç altımıza bir şeyler mi ekiyor?
Nedir konun aslı onu anlatın bizde vatandaş olarak bilelim. Ona göre karar verelim.
Çünkü onu okuyacak olan geleceğin nesilleri, geleceğin Türkiye’si, geleceğin insanları…Onları etkileyecek bir durum var ise her vatandaş bilmeli.
İster kabul edin ister etmeyin çocukları da alet ettiniz politikalarınıza ve misyonunuza, onların geleceği ile oynadınız.
Peki neden?
Saygıyı ve sevgiyi en alt seviyeye indirdiniz. Sevgi ve saygı ayaklar altında kaldı. Gelen dalga geçiyor giden dalga geçiyor. İşte sizin gelecek için bıraktığınız en büyük miras bu…Sevgi ve saygıdan yoksun nesiller.
Mehmet Arkın Gürbüz