Bir ağacın kökünden gelen insan.

Tohumun tohumlarına sahip olunan bir hayat.

Bir ağacın köküydüm toprak beni bana verdiğinde…

Dinlemedim hiç bir zaman kitapları okumadım hiç bir zaman zaman denen saati. Baktığım da gördüğüm, gördüğüm de ise anlamak istemediğim bir dünyaya gelmiştim.

Toprak beni dışarı attığında yalnız ve korkaktım. Bedenim ıslak gözlerim yaşlaydı. Kendimi görmek neye benzediğim anlamak için koştum. İlk bulduğum aynada kendime baktığım da gördüğüm ben, ben değildim.Fizik denen varlığı anlamaya çalıştığım da o kadar çok yoruldum ki yorgunluğum ile düşünmeye başladım. İşte o zaman düşünmeyi keşfettim. Her düşüncemde bir keşif ile yok olan, yok olan bir fiziksellik vardı.

Tombik

Sonra bir hayata sahip olduğumu anladım. Anladım da ne değişti topraktan geldim toprağa gideceğimi öğrendim. Meğer fizikselliğim bir toprakmış. Ama düşüncelerim varlığımla bütünleşmiş bir arayış içine girmiş… Her aradığım da bulduğum ben, benliğini kaybetmiş sen ile karşılaştı.

Ben işte o ağacın kökünden gelen ve toprağa karışan bir tohumdum. Ve bu tohumla büyüyen bir fidan ve sonra ağaç olarak meyvelerini toprağa sunan…

MAG

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More

Enable Notifications OK No thanks