Bir Zaman Uyuduğumda, Bir Daha Asla Uyanmayacağım…

Senin deyişinle, en güzel ölüm şekli bu olsa gerek. Düşünsene: her gece yaptığın gibi uyuyorsun, ancak bu sefer bir daha uyanmıyorsun. Bu dünyaya sessizce veda ediyorsun. Acı çekerek, kavga ederek değil; huzurla, dinginlikle… Benim tercihim de bu yönde. Peki ya senin ölüm tercihin nedir?

Bu ölüm şeklinin en güzel yanı, eğer bu dünya sana acı veriyorsa, bir daha uyanmamanın sana mutluluk getirebileceği. Kim bilir? Belki de Allah’ın takdiri budur senin sonunda bu şekilde. Zaten her gece uykuya dalarken, bir nevi ölümün kıyısına varmıyor muyuz? Gözlerin açık olsa da, ruhun bir başka âleme yol alıyor.

Her gece, savaşlara son vermek için uyuyorum. Ama biliyorum ki, gerçek savaş öldüğümüzde başlayacak. Kendimizle savaşacağız. Düşünsene, milyarlarca insan varken, neden kendinle savaşıyorsun? Neden kendi içinde bir çatışma yaşıyorsun?

Belki de bu soruyu kendine her gün sormalısın: “Neden kendimle savaşıyorum?” Benim için savaşacaksan, ölmemeni tercih ederim. Çünkü benim seninle savaşacak ne gücüm var, ne de bir nedenim. Olduğum gibi, kendimle barışıkken, neden seninle savaşayım ki? Belki de kendi içimde bir başkasıysam, kendimle savaşırım. Ama seninle bu dünyada yeterince savaştım zaten.

Her gece yatağa girdiğimde, ertesi gün tekrar savaşmak için uyumuyorum. Bir daha uyanmamak üzere planlar yapmıyorum. Sadece uykumun bana neler getireceğini bekliyorum. Gözlerimi kapattığımda, sürekli yol alıyorum. O yolların bu dünyayla hiçbir alakası yok. Ve maalesef, o yollarda sen de yoksun.

İşte bu yüzden, o yolların, zamanın ve mekânın güzelliğiyle uyanmak istemiyorum. İnsan her uyandığında üzülür mü? Bilmiyorum. Ama ben her uyandığımda acı çekiyorum. Kendime soruyorum: “Neredeyim?” Etrafıma bakınıyorum, yaşadığım yeri hatırlamaya çalışıyorum. Ve her seferinde, bu dünyanın ağırlığını omuzlarımda hissediyorum.

Emin ol, bir gün uyanmamak üzere uyuyacağım. Ve o gün geldiğinde, ne pişman olacağım ne de üzüleceğim. Çünkü gerçekliğin olduğu bir âleme geçeceğim. Sahteliklerden arınmış, maskelerin olmadığı, maddesiz, güzelliklerle dolu bir evrene doğru yol alacağım. Belki de ölüm, varlığımı ispat edecek ve bana sonsuz bir hayat sunacak.

Ölüm, belki de bir son değil, bir başlangıç olacak. Ve ben, o başlangıca hazırım…

Mehmet Arkın Gürbüz