Hücresiz beyin…

Hücresiz beyin…

Yaşamı hücreleştirmeye çalışanlar, bizleri birer hücresiz beyne sahip insana benzer yaratık haline getirecekler. Her insanın boş beyinli olduğunu düşünsenize, birer zombi gibi sokaklarda yere bakan ve yalpalayarak yürüyen…Daha fazla derine inemeyeceğim. Çünkü derine inen yazarların roman ve hikayelerini okuduğum da sadece derinliğin içinde kaybolduğumu gördüm. Sözleri ve cümleleri lastik gibi uzatıp en ince noktasına kadar inmek her ne kadar roman ve hikayeleri akıcı yapsada ben maalesef bunu kabul edemiyorum. Dipde ne olduğunu zaten biliyoruz. Yazarlar dibe kadar inmeye çalışsalarda beyin artık bir yerden sonra kelime bulamıyor ve akıcılığını kaybediyor, bunu tüm yazarlar çok iyi bilir.

Ben yazarlardan çok okurlara takılıyorum. Onlar her ne kadar bir beyne sahibiz deselerde beynin sahibi olduğu kaynağın ne olduğunu anlamak istemiyorlar. Sahip olduğumuz beyin aslında bir mide gibi. Beslemez iseniz çalışmaz. Ona sürekli bir şeyler vermemiz gerekmektedir. Sahip olduğu odacıkları doldurmamız, bazen bu odaları yenilememiz ve temizleyip yeniden düzenlememiz gerek. Beyin hücrelerimiz birer odadan farksız bir labirent gibidir. Her odadan başka bir odaya geçiş vardır. Tabi bir de giriş ve çıkış yolları. Beyni dekore etmek sizin elinizde. Ne kadar çok bilgi o kadar iyi bir dekorasyon.

Gelin görün ki bunu başarmış insanlar şimdi bizim beyin hücrelerimizi dekore ediyorlar. Her odaya bir mutluluk aynası koymak istiyorlar. Her hücrede bir mutluluk, sebebi nedir? Bir de tabi onların dekore ettiği bir yaşam odası. Çünkü kendi beyinlerini bu şekilde dekore etmişler. Artık başka beyinleri dekore edip herşeyin ellerinden geçmesini istiyorlar. Bence bizim beynimizi dekore etmek isteyenlerin beyin hücreleri dekore edilmekten bozulmuş ve birer hücresiz beyin haline gelmişler. Onun içindir ki başkaları tarafından beyin hücrelerimin dekore edilmesine izin veremem.

Haber Veriyoruz