Algı: Hiçliğe Açılan Kapı

Algı: Hiçliğe Açılan Kapı

Görmek Yetmez, Hissetmek Gerekir

Algı, yalnızca duyuların algıladığı bir olay değil; bilinçle evren arasındaki görünmez bir köprüdür.
İnsan gördüğünü sanır, oysa çoğu zaman yalnızca kendisine gösterileni fark eder. Gerçek algı ise, zihnin ötesinden gelen o sessiz çağrıyı duymakla başlar.
Bu çağrı, bazen bir ses dalgasında, bazen bir ışığın kırılışında, bazen de inancın en derin titreşiminde gizlidir. Her insanda bulunmaz; çünkü algı, yalnızca açık zihinlerin değil, uyanmış ruhların alanıdır.

Enerjinin Farkındalığa Dönüştüğü An

Algı bir enerjidir — saf, yönsüz ve sınırsız bir enerji.
Onu fark ettiğin an, yaşam biçimin dönüşür. Zihnin, duyguların ve bedenin aynı frekansta titreşmeye başlar. Bu, fark yaratmak değil, farkında olmaktır.

Ve tam o anda bir kapı açılır: “Hiçliğin kapısı.”
Bu kapıdan geçmek, varlığın özüne dönmektir. Evren, insanlar ve tüm yaşam biçimleri sana artık aynı görünmez. Çünkü sen artık “olanı” değil, “olanın ardındaki özü” görmeye başlarsın.
Bu farkındalık, ölümlü bedenin sınırlarını zorlar. Beden seni tutmak ister; çünkü o geçicidir, enerji ise sonsuz. İşte savaş burada başlar — maddeyle mana arasında.
Düşünceler çatışır, arzular yönünü kaybeder, dünyevi sesler bilincin derinliğini bastırmaya çalışır.
Ama inancın yeterince güçlü, enerjin yeterince safsa, galip gelen her zaman algı olur. Çünkü enerji, maddeden önce gelir; algı, yaşamın kaynağıdır.

Hiçlik, Aslında Her Şeydir

Algı, insana evrenin aynasında kendini görmeyi öğretir.
Hiçlik bir yok oluş değil, varlığın en saf hâlidir. Çünkü hiçlikte sahip olunan her şey anlamını yitirir; yalnızca öz kalır.
Ve insan o özü fark ettiğinde, artık ne zamana ne de bedene aittir.
O an bilincin sınırları kalkar, “ben” kavramı çözülür, geriye yalnızca saf enerji kalır — yaratıcının nefesi.

İşte o zaman insan görmez, bilir.
Hissetmez, olur.
Ve “hiçlik”, varoluşun en yüksek hâline dönüşür.

Mehmet Arkın Gürbüz
Düzenleme : AI