Varlık, Madde, DNA, kromozon, atom, ? Enerji mi? v.s.

Aslına bakılırsa, gerçekte hiçbir şey olmamasına rağmen, var olan her şey insanın oluşturduğu bir hayatın ve bu hayatın adlandırılmasının ürünüdür. Tüm o kelimeler ve cümleler, bizim bu gerçekliği kavrayış biçimimizdir.

Kelimelerin hecelere ayrılması ise sadece insanın anlamasını kolaylaştırmak içindir. Peki, neden buna ihtiyaç duyuldu? Neden yazmak ve okumak icat edildi? Neden cümleler kurmaya başladık?

İnsan, sahip olduğu fiziksel yapısıyla mı dünyayı anlamlandırdı, yoksa okuyup yazarak mı? Düşünerek ve fiziksel varlığını kullanarak mı bu hayatı inşa etti? O halde hayat, yalnızca düşünmekten mi ibaret?

“Oku” emrinin gerçek anlamı nedir? Sadece yazılanları mı okumak? Peki, bunları kim yazdı ve neden yazdı? Yoksa asıl mesele, var olan yaratılışı anlamak mı?

Acaba okumak, sahip olduğun bedeni okumak mıdır?

Ok-u: Hedefi bul.
O-ku: “O” (Yaratan), “K”ıyamet ile “U”laşmak mı?

Eğer öyleyse, kelimelerin ve cümlelerin tek başına bir anlamı kalır mı? Tek bir “oku” kelimesi, tüm varlığı başlatıp bitirebiliyorken…

Peki, var olmanın sırrı, bu “oku”nun içinde ne saklı?

İnsanın, bilinmeyen, görülmeyen ve ulaşılamaz bir enerjisi mi var? Ulaşamayacaksa, neden buna sahip? Ya da ulaşmak için ne yapması gerekir?

Soyutlamamak mı? Keşfetmek mi?

Daha fazla inanmak mı? Daha fazla ibadet mi? Yoksa daha fazla enerji toplamak mı?

Yoksa asıl çözüm, “yok” olmak mı?