Fakirlik zayıflık mıdır?

Fakirlik: Zayıf Bir Halka mı, Zenginliğin Biçtiği Kader mi, Düzenin Kurduğu Acı Gerçek mi?

Toplum, fakirliği çoğu zaman zayıflık olarak görür. Çünkü güç dediğimiz şey para ile ölçülür. Para da bir insanın değerini, konumunu, etkisini belirleyen görünmez bir cetvele dönüşmüştür. Bu cetveli kim icat etti? Elbette ki güçlü olanlar. Çünkü güç, kendi düzenini inşa eder; düzen ise kendi yasasını yaratır.

1. İnsanlar Fakirliği Neden Zayıf Bir Halka Görüyor?

Çünkü fakirlik görünür, zenginlik ise gizli bir üstünlük gibi toplumun tüm katmanlarına işlenmiş durumdadır.
Fakir olan, kendi içinde ne kadar güçlü olursa olsun, toplum onun gücünü değil, yoksunluğunu görür.
Yoksunluk bir damgadır. Damga, zihinlerde “bu kişi başaramadı” algısı yaratır.

Oysa kimse şunu sormaz:
— Başarmasına izin verildi mi?
— Aynı başlangıç çizgisinden mi başladı?

Toplumun çoğu, fakirliği kişinin değil, kaderin bir sonucu olarak görmeye programlanmıştır.

2. Fakirlik Bir Kader mi?

Hayır. Fakirlik kader değildir. Kader gibi gösterilen bir sonuçtur. Sonuç daima bir sebebin ürünüdür.

Bir çocuk, doğduğu evin ekonomik gücünü seçemez. Bazıları hayata bir adım önde başlar, bazıları yüz adım geriden… Sonra toplum bize eşit yarıştan bahseder.

Gerçekte fakirlik, zenginlerin ve sistemin biçtiği bir rol, paylaştırdığı bir hayat, çizdiği bir sınırdır.

Yani:

Kader değil, paylaştırılmış bir hayat ölçüsüdür.

3. Düzenin Kurduğu Acı Gerçek mi?

Kesinlikle. Çünkü düzen denen şey, her zaman kendini korur.
Kendini korumak için ise:
— güçlü bir tepe,
— geniş bir ara sınıf,
— ve kontrol altında tutulan bir alt sınıf gerekir.

Alt sınıf —yani fakirlik— düzenin en sessiz ama en işlevsel “taşıyıcı kolonudur”.

Neden mi?

Çünkü fakir olan:
• En çok çalışır.
• En az kazanır.
• En az konuşur.
• En çok susar.
• Düzeni değiştirecek en az güce sahiptir.

Düzen böyle kurulmuştur. Fakirlik bir kusur değil, kurgudur.

4. Fakirlik Zayıf Halkamı?

Topluma göre evet. Hakikate göre hayır.

Çünkü insanı güçlü yapan şey para değildir. İrade, fikir, karakter, duruş, cesaret ve üretme kapasitesidir.

Fakirlik bir “halka” değildir. Fakirlik, güç sahiplerinin dayattığı bir bakıştır.

Bir insanın değeri parasında değil, ürettiklerinde ve duruşunda saklıdır. Zenginlik, para birikimidir.
Fakirlik ise insanlığın ahlaki sınavıdır.

Sonuç

Fakirlik bir ayıp değildir.
Fakirlik bir zayıflık değildir.
Fakirlik bir kader değildir.

Fakirlik, sistemin kendi varlığını sürdürebilmesi için oluşturduğu acı gerçekliktir.
Ve bu gerçeklik, insanların zihnine “doğal” gibi işlenmiştir.

Asıl zayıf halka fakirlik değil, bu acı gerçeği değiştirecek cesareti gösteremeyen insanlıktır.

Haber Veriyoruz