Bence siz konuyu anlamadınız ta ki yazmaya başladığımdan beri.

Çevresel olayları bir kenara bırakıp hayatına dokunan etkilere tepki göstermen için o kadar çok yazdım ki…

Sürekli kelimeler ağlarken cümlelerin intihar etme eylemine girişmesi, her zaman an meselesi idi.

Sense bir türlü açılamadın. O kadar çok olguya saplanmıştın ki konuştuğun dilin ne anlama geldiğini bile kavrayamamıştın.

Bense bir insan felsefesi ile hiç bir zaman klavyeden parmaklarımı kaldırmadım. Çünkü üzerimde büyük bir sorumluluk vardı.

Hayatın tadını tuzunu, oyununu, tuzaklarını ve yanlızlığını bildirmem gerekiyordu.

Senin bu bildirimleri anlamamanın tek bir nedeni vardı EGO’ların ve MADDE.

Tatmin olmayan bir beden ile doymayan bir nefisle mücadele ediyordun.

Ben görüyordum. Yaşam formu o kadar NET‘ti ki benim için, sana seni NET‘e bağlıyorlar diye onlarcakez yazdım. Haykırdığım zamanlarda oldu ama sen kulaklarını tıkadın.

Bir türlü bir hücrenin içinde olduğunu kabul etmek istemedin.

Simülasyon dedin, Matrix dedin, Krallık dedin, Diktatörlük dedin, Kölelik dedin Laiklik dedin, Şeriat dedin vs… Ne yazıkki kendin için bir tanımlama yapamadın.

Tek yapman gereken kendini tanımlamandı.

Herkes kendini tanımlasa idi hiç bir şeyi tanımlamaya gerek kalmayacaktı.

İşte var olmak bu kadar basit iken senin zorlaştırmış olduğun hayatın içinde insanlar acı çekmekte. Ve çekmeye devam edecek.

Bunun bir bedeli ve sonucu olacak. Acı olan ise senin verdiğin kararlar ile sonsuzluk hayatına adımlar atılacak.

İnsan