Adaletin Bittiği Yerde Rejim Başlamaz, Çöküş Başlar.

Adaletin Bittiği Yerde Rejim Başlamaz, Çöküş Başlar

Yönetim şeklinin adı ne olursa olsun — adaletsiz kalan her düzen yıkılmaya mahkûmdur.

Dünyanın neresine bakarsanız bakın, tarihin neresini açarsanız açın; tek bir gerçek hep aynı kalır:
Adaletin olmadığı her rejim çökmüştür.

Bugün güçlü görünen yönetimler, yarın halkın gözleri açıldığında darmadağın olmuştur. Çünkü insanlar bir süre kandırılabilir, fakat sonsuza kadar asla. Sorgulamayan halk yaratmak mümkündür; fakat düşünmeye başlayan bir halkı susturmak imkânsızdır.

Verilen küçük kırıntılarla bir toplum uzun süre uyutulabilir. Fakat gün gelir, o kırıntıların artık yetmediğini fark ederler. İşte o an, iktidarların korktuğu andır: farkındalık anı.

İster şeriat, ister cumhuriyet, ister komünizm, ister başka bir ideolojik düzen olsun…
Bir yönetim adalet üretmiyorsa, bir gün mutlaka hesap verir. Bir gün mutlaka sorgulanır. Ve bir gün mutlaka gerçeğin karşısında diz çöker.

Güçlü bir devletin ilk şartı adalet sahibidir

Bir aileyi, bir toplumu, bir milleti veya bütün insanlığı yönetmek istiyorsanız; ilk şart rejimin adı değil, koltuğun büyüklüğü değil, ideolojinizin etiketleri değildir.

İlk şart şudur:

Adil olmak.
Erdemli olmak.
Onurlu olmak.
Dürüst olmak.
Doğru olmak.
Ve hepsinden önemlisi samimi olmak.

Bunlar yoksa ne olur?

Toplum çöker.
Güven biter.
İnsanlık çürür.
Ve sonunda her şey alt üst olur.

Adalet yoksa, gelecek yoktur. Çünkü adaletsizlik bir rejimi içeriden çürüten sessiz bir zehirdir.

Sonuç: Çöküş sessiz başlar, gürültülü biter

Bugün sessiz kalmış bir toplum yarın ayağa kalkar. Bugün susturulmuş bir halk yarın konuşur. Bugün kandırılmış bir zihin yarın gerçeği görür.

Ve gerçeği gören insanların karşısında hiçbir rejim dayanamaz.

Çünkü adalet yoksa, çöküş kaçınılmazdır.

Hakikat